Marie Cornélie was enig kind, licht mismaakt ÙX zij had een kleine bochel ÙX en zwak van gestel. Haar moeder kwam uit een gefortuneerde Amsterdamse patriciërsfamilie en was de derde burgerdochter die een Van Wassenaer trouwde ÙX de eerste was haar grootmoeder, Jacoba Elisabeth van Strijen (1741-1816), echtgenote van Carel George van Wassenaer (1733-1800). Het gezin woonde in Den Haag en op huis Weldam bij Goor (Twente), maar verhuisde na het overlijden van Carel George naar het landgoed Twickel.
Marie Cornélie was drie jaar oud toen haar moeder overleed aan tuberculose. De volgende jaren woonden zij en haar vader Ùus zomers op Twickel en Ùus winters in Den Haag. Op 24 april 1808 hertrouwde Jacob Unico met Sophia Wilhelmina Petronella van Heeckeren van Kell (1772-1847), een freule met zeer goede connecties met het hof van koning Willem I. Voor Marie Cornélie veranderde er weinig: zij kreeg haar huisonderwijs in moderne talen, klassiek Grieks en wiskunde, in tekenen en borduren. Muzieklessen kreeg zij van de pianiste en componiste Gertrude van den Bergh. Om haar jicht te bestrijden, verbleef ze regelmatig in kuuroorden in Frankrijk en Duitsland.
Vier jaar na zijn huwelijk overleed Marie Cornélies vader en liet haar, de laatste van de tak Van Wassenaer Obdam, twaalf jaar oud, verweesd achter, toevertrouwd aan de zorgen van haar stiefmoeder. In 1816 werd zij meerderjarig verklaard. Haar stiefmoeder had daartoe, na het overlijden van Marie Cornélies grootmoeder, de douairière Van Wassenaer Obdam, een verzoekschrift ingediend bij koning Willem I. Formeel had de 16-jarige Marie Cornélie nu geen voogden meer en kon zij vrijelijk over haar deel van haar vaders erfenis beschikken.
In 1824 reisden Marie Cornélie en haar stiefmoeder mee in het gevolg van prinses Anna Paulovna naar Sint Petersburg, waar deze haar familie, de keizerlijke Romanovs, wilde bezoeken. Tijdens de heen- en terugreis en het verblijf in Sint Petersburg hield Marie Cornélie (in het Frans) een dagboek bij, waarin beschrijvingen van hofetiquette, visites, diners, soupers en bals afgewisseld worden met verhalen over reizen over mulle zandwegen, morsige herbergen en het vertier der hogere kringen (er werden allerhande gezelschapsspelletjes gespeeld aan het Russische hof). Zo nu en dan komt in dit dagboek het ÙtechteÙu leven om de hoek kijken, zoals in de passages over de overstroming van Petersburg in november 1824 en over enkele bezoeken aan kinderhuizen en fabrieken.
Regelmatig blijkt dat Marie Cornélie gevoel voor humor heeft en haar omgeving soms met ironische, zelfs scherpe blik bekijkt. Zo schrijft zij op 22 november 1824 naar aanleiding van een visite: ÙtDoor de beperkte vrijheid van meningsuiting is er geen enkele conversatieÙu, en enige weken later, op 12 december: ÙtÙus Avonds dronken we thee bij de prinses [: Anna Paulovna] en vervolgens gingen we ons uitgebreid vervelen bij prinses Vladimir GolitsynÙu (Coppens, 152, 158).
Na terugkeer op Twickel in september 1825 werd Marie Cornélie officieel tot hofdame van Anna Paulovna aangesteld. Haar leven van winters in Den Haag, deze keer om aan het hof van Anna Paulovna te dienen, en zomers op Twickel nam weer een aanvang. In 1831 legde Marie Cornélie haar functie van hofdame neer. Datzelfde jaar trouwde zij met haar tien jaar jongere neef Carel (Charles) van Heeckeren, een door haar stiefmoeder gearrangeerd huwelijk. Zij verwisselde ÙX op verzoek van haar stiefmoeder ÙX de naam Van Wassenaer Obdam voor die van Van Heeckeren van Twickel.
Het echtpaar Van Heeckeren vestigde zich op Twickel, maakte zo nu en dan een reis naar het buitenland, vooral Parijs, of bracht langere perioden door in Den Haag. Charles, die zelf geen geld had maar vrijelijk over het kapitaal van zijn vrouw kon beschikken, liet Twickel opknappen, moderniseren en uitbreiden en vulde het met kunst. Terwijl Charles carrière maakte, verbleef Marie Cornélie toch liefst zoveel mogelijk op Twickel, waar zij zich onder meer bezighield met armen- en ziekenbezoek. In 1846 maakte zij een ÙX later herroepen ÙX testament, waarin zij een legaat vaststelde voor de familie Van Wassenaer, haar vaders familie van wie zij sinds 1816 geheel afgesneden was geweest. Na de dood van haar stiefmoeder in 1847 ging zij ook weer haar eigen naam voeren.
Tijdens een verblijf in Den Haag in februari 1850 ÙX Charles was sinds een jaar lid van de Eerste Kamer ÙX werd Marie Cornélie ziek en overleed enkele weken later. Marie Cornélie werd begraven bij de dorpskerk van Wassenaar, waar ook haar stiefmoeder begraven lag.