De zoon van Annebetje, Frederick Willem van Reede, werd op 29 oktober 1805 krankzinnig bevonden door een speciale commissie uit Middlesex (Groot-Brittannië). ÙSVolgens een ondersoek ten huise in Middlesex (beschrijving van de plaats) tegenover commissarissen betreffende de krankzinnigheid van F.W. van Reede (namen van alle commissarissen) zeggen dat den genielde F.W.G. Lord Aghrim krankzinnig is en geen tuschenposingen van verstand geniet dus dat hij niet in staat is om zig zelfs en zijne goederen te regeren ÙRÙT Dit is sinds 1 juni 1805. Over oorzaak van de krankzinnigheid tasten de geleerden in het duister: ÙSDog op welke manier en uit wat oorzake hij so is geworden, is hun de voormelde beedigde mannen niet bekend. ÙR Tenzij door een bezoeking van God.ÙT Deze stukken zijn zowel in het Frans als in het Engels aanwezig. (HUA. IHA. 4029) Koning George III besluit dat de officiële erfgenaam, zijn oom Reinhard D.J. van Reede, politieke zeggenschap krijgt over de bezittingen in Groot-Brittannië en Annebetje, zoals dat in de huwelijkse voorwaarden is besloten, is voogd over zijn persoon. Belangrijk aan deze documenten is dat door zijn krankzinnigheid F.W. van Reede niet meer in staat is zijn taken uit te voeren en zijn positie waar te maken, waaruit volgt dat hij zijn titel niet meer mag dragen. Hiervoor is een overeenkomst gesloten: hij betaalt 2000 pond per jaar ÙSforeverÙT om zijn titel toch te kunnen behouden. Krankzinnigheid leidde niet tot verlies van eer en het was geen grote schande. Wel moest Frederick zijn bevoegdheden voortaan afkopen.